فوق روان کننده بتن پلی نفتالین سولفونات دارای زنجیرهایی با طول کوتاه و متوسط و بار منفی بسیار زیاد می باشد. پس از افزودن فوق روان کننده به بتن تمامی زنجیرهای پلی نفتالین سولفونات به سرعت جذب ذرات سیمان می شوند. در نتیجه سطح ذرات سیمان دارای یک بار به شدت منفی شده و این پدیده سبب دفع الکترواستاتیکی ذرات از یکدیگر و فاصله گرفتن آنها از هم می شود. پلی نفتالین سولفونات ها با استفاده از این مکانیزم روانی اولیه بسیار بالایی را در بتن ایجاد می کنند.
روان کننده های بتن بر پایه لیگنوسولفونات ها دارای زنجیرهای بلندی با بار منفی بسیار بالا می باشند. پس افزودن روان کننده به بتن این زنجیرهای با بار منفی طی زمانی بر روی سطح ذرات سیمان جذب می شوند. به این ترتیب ذرات سیمان دارای بار منفی بیرونی شده و هنگام نزذیک شدن به یکدیگر از هم دفع می شوند (دفع الکترو استاتیکی). با دفع ذرات سیمان از یکدیگر آب محبوس بین ذرات سیمان آزاد شده و این ذرات به صورت معلق باقی می مانند و بتن روان می شود. نکته قابل توجه این است که زنجیرهای لیگنوسولفونات بسیار بلند بوده و سبب یک فاصله حداقلی بین ذرات سیمان می شود. این فاصله اندک و به واسطه آن برخوردهای ذرات سیمان سبب ایجاد قوام بالا در بتن می شود.
فوق روان کننده های بتن ترکیبی لیگنوسولفونات و پلی کربوکسیلات اتر دارای خاصیت روان کنندگی بالای بتن در عین قوام و حفظ روانی خوب می باشد. این خاصیت به دلیل برهمکنش موازی و مضاعف پلی کربوکسیلات و لیگنو سولفونات می باشد. ریز ساختارهای پلی کربوکسیلاتی بر روی ذرات سیمان جذب شده و در نتیجه در میزان پایین نسبت آب به سیمان روانی بسیار بالای در بتن حاصل می شود. به صورت موازی با این عملکرد زنجیرهای بلند لیگنوسولفونات نیز بر روی ذرات سیمان جذب می شوند. شیوه عملکرد این روان کننده از طریق دفع الکترواستاتیک ذرات سیمان می باشد. این دفع الکترواستاتیک به شیوه ای است که ذرات سیمان فاصله زیادی از هم نگرفته و برخوردهای بسیاری نیز بین این ذرات پدید می آید. این برخورد های بالا و فاصله کم ذرات از یکدیگر سبب ایجاد قوام مناسب در بتن می شود. همچنین به دلیل طول بلند زنجیر لیگنوسولفونات و خاصیت کاهندگی آب شدید ذرات پلی کربوکسیلات، حفظ روانی بتن در ترکیب این دو بسیار مناسب و بالا می باشد.
