محافظ رطوبتی آبگریز نما (عایق های نانو نما)؛ انواع مختلف و تفاوت های عملکردی

آبگریز های سطحی (محافظ های رطوبتی آبگریز نما) بر پایه سیلان، سیلوکسان، سیلیکونات (ترکیبات ارگانوسیلیکون)

محافظ های رطوبتی آبگریز نما بر پایه سیلان ها:

Alkyltrialkoxysilanes ها از یك گروه Alkyl تشکیل شده اند كه به عنوان یك ماده دافع آب و سه گروه alkoxy برای واکنش پذیری و پیوند شیمیایی شیمیایی (با سیلیس موجود در مصالح بستر واکنش می دهند)، همه به یك اتم سیلیكون ملحق شده اند.

از آنجا که alkyltrialkoxysilanes برخی از کوچکترین ترکیبات مبتنی بر سیلیکون هستند، تمایل دارند که بهتر از سیلوکسان های بزرگتر یا رزین های سیلیکون (polydimethylsiloxanes) به داخل بستر نفوذ کنند.
استفاده از این مواد جهت نم بندی و آبگریزی روی بسترهای متراکم مانند بتن با کیفیت این توصیه می گردد ولی برای بستر متخلخل مانند بتن سبک و آجرهای نسوز به دلیل درشت بودن منافذ توصیه نمی گردد.
محافظ های رطوبتی آبگریز نما بر پایه سیلوکسان ها:
سیلوکسان ها در اصل الیگومرها یا زنجیره های کوتاه سیلان هستند، هرچند از سیلان ها ساخته نمی شوند. سیلوکسان ها بزرگتر از سیلان ها هستند و توانایی دستیابی به عمق نفوذی که سیلان ها را ندارند. سیلوکسان ها برای آبگریزی سطوح متخلخل تر عملکرد مناسب تری دارند. استفاده از این دسته مواد جهت نم بندی و آبگریزی نماهای دارای منافذ درشت تر مثل آجر نسوز و بتن سبک و … توصیه می گردد.
محافظ های رطوبتی آبگریز نما بر پایه رزین های سیلیکون (polydimethylsiloxanes):
رزین های سیلیکونی در تماس با رطوبت به شکل یک فیلم الاستومری تبدیل می گردند. ترکیبات رزین های سیلیکونی از نظر سایز از سیلان ها و سیلوکسان ها خیلی بزرگتر هستند. به دلیل اندازه بزرگ و واکنش پایین رزین های سیلیکونی، وقتی آنها با سیلان ها ترکیب می گردند عملکرد بسیار خوبی دارند و یک فیلم پایدار و کاملا آبگریز تشکیل می دهند. این محصولات به عنوان لاک های محافظ رطوبتی نما می توانند عملکرد و پایداری بالایی داشته باشند.

محافظ های رطوبتی آبگریز نما بر پایه سیلیکونات ها:
متیل سیلیکونات ها نمک های محلول در آب متیل سیلان ها هستند و به صورت شیمیایی با سیلیس موجود در مواد بستر از طریق واکنش با دی اکسید کربن پیوند می خورند. پیوند به بستر در مقایسه با سایر آبگریزهای واکنشی به دلیل کمبود دی اکسید کربن موجود در جو، به آرامی اتفاق می افتد. این واکنش در محیط های قلیایی مانند بتن یا ملات سیمانی به شدت آهسته می شود. به همین دلیل، سیلیکونات ها به عنوان سیلرهای محافظ رطوبتی بسترهای بتنی توصیه نمی شوند ولی برای آجرهای نسوز مناسب می باشند.
عملکرد کلی این محصولات:
سیلان ها و سیلوکسان ها به طور شیمیایی با مواد سیلیسی پیوند می خورند و یک هیدروکربن آبگریز ، گروه آلکیل را مستقیماً به بستر می چسبانند. وجود این گروه آلکیل باعث کاهش تنش سطحی بستر تا حدی می شود که در زیر سطح فشار آب قرار دارد. هنگامی که این اتفاق می افتد، آب نمی تواند بستر را خیس کند و در صورت عدم وجود فشار هیدرواستاتیک مداوم ، وارد سنگ یا بتن نمی شود. این مواد هیچ گونه محافظتی در برابر فشار هیدرواستاتیک ارائه نمی دهند ولی برای نم بند کردن سطوح بدون فشار هیدرواستاتیک بسیار عملکرد خوبی دارند.